nieuws
home
 

Nieuws


Groene Thee beschermt tegen griep en verkoudheid

(J Am Coll Nutr. 2007 Oct;26(5):445-52.) Mensen die elke dag twee capsules met extracten van Groene Thee - wetenschappelijke naam: Camellia sinensis - slikken zijn beschermd tegen verkoudheid en griep. Dat ontdekten onderzoekers van de University of Florida.
De onderzoekers lieten ruim honderd proefpersonen drie maanden lang elke dag
twee capsules van het supplement ImmuneGuard [Webstek] of een placebo slikken. Elke capsule bevat 450 milligram extracten van Groene Thee en Rooibos. Twee capsules bevatten volgens de makers evenveel actieve stoffen als tien koppen Groene Thee.
Geestelijk vader van ImmuneGuard is, vertelt de website van ImmuneGuard, Jack Bukowski. Bukowski werkte mee aan het onderzoek waarover dit stukje gaat. Hij werkte ook mee aan eerdere studies naar het effect van het thee-supplement. Het bedrijf Nutraceutical Holdings, producent van ImmuneGuard, betaalde mee aan de studie.
De onderzoekers hielden bij hoe vaak hun proefpersonen griep kregen of verkouden werden. Het resultaat zie je hieronder.

Het supplement werkt dus. Werkzame stof in Camellia sinensis is waarschijnlijk het aminozuur L-theanine. Die verbinding zet in het lichaam een specifieke categorie immuuncellen - de gamma-delta-T-lymfocyten - aan tot de aanmaak van gamma-interferon.
Het lichaam maakt interferon aan als het wordt aangevallen door ziektekiemen zoals virussen. Als virussen cellen infecteren en gebruiken om zich te vermenigvuldigen, waarschuwen immuuncellen de gezonde cellen voor de komst van virussen door interferon. Interferon laat cellen meer van het enzym PKR aanmaken. Daardoor kunnen virussen zich niet meer voortplanten en sterven de cellen.
In eerdere studies toonden de onderzoekers aan dat mensen die dagelijks zes koppen Groene Thee drinken vijftien keer meer gamma-interferon aanmaken als ze worden aangevallen door bacterien.
 
 

Zonder kalium breekt low-carb-dieet botten af

 (Osteoporos Int. 2006 Dec;17(12):1820-1.) Restrictie van de inname van koolhydraten in een afslankdieet is prima, schrijven onderzoekers van Arizona State University in een al wat ouder stuk in Osteoporosis International. Als je maar bedenkt dat er ook nog zoiets bestaat als een skelet, dat afbreekt als je bloed door een tekort aan groenten en fruit te zuur wordt.
De onderzoekers beschrijven in hun stuk - het is eigenlijk een brief - een experiment waarin ze tien proefpersonen twee weken op een lowcarbohydrate/high-protein (LCHP) diet zetten.
De ene groep kreeg een dieet met high-fat meats and some vegetables. Twintig procent van de energie kwam uit eiwitten, zestig procent uit vet, vijf procent uit carbs. Een ketogeen dieet dus, dat de onderzoekers dan ook k-LCHP diet noemen.
De andere groep kreeg een dieet met low-fat dairy products, fruits and vegetables. Twintig procent van de energie kwam uit eiwitten, dertig procent uit vet en veertig procent uit koolhydraten. Een niet-ketogeen dieet, dat de onderzoekers aanduiden met n-LCHP.
De onderzoekers maten in beide groepen, voor het begin van het dieet en na twee weken, de blood anion gap. Dat is de uitkomst van een rekensom, waarin je de negatief geladen ionen in het bloed aftrekt van de positief geladen ionen in het bloed. De uitkomst zegt iets over de zuurgraad van het bloed.

Hierboven zie je hoe het bloed van de k-LCHP-groep verzuurt. De hoeveelheid calcium in de urine neemt tijdens de twee weken toe. De hoeveelheid calcium in het de urine van de n-LCHP-groep neemt juist af, hoewel die groep juist meer calcium consumeert. Oorzaak van het verschil, denken de onderzoekers, is de aanzienlijke hoeveelheid kalium in het n-LCHP-dieet. Kalium zit in groenten en fruit.
"LCHP diets are popular for weight loss, but the public should realize that these diets have differing effects on biomarkers", besluiten de onderzoekers. "Ketogenic LCHP diets that severely restrict carbohydrates, particularly potassium-rich fruits and vegetables, may have deleterious effects on bone."
 

Helpt ook tegen migraine: megadosis vitamine B2

(Neurology. 1998 Feb;50(2):466-70.) Een dagelijkse dosis van vierhonderd milligram vitamine B2 of riboflavin vermindert het aantal aanvallen van migraine en de totale duur van de koppijn-episodes. Dat meldden onderzoekers van de Belgische University of Liege al in 1998 in Neurology.
De Belgen hadden al vroeg in de jaren negentig aanwijzingen dat suppletie met B2 migrainepatienten kon helpen. [Cephalalgia. 1994 Oct;14(5):328-9.]
In 1998 verscheen hun placebo-gecontroleerde studie. Daarin deden de Belgen een experiment met 55 migrainepatienten. De onderzoekers verdeelden de proefpersonen gelijkelijk over de experimentele groep en de placebogroep. Gedurende vier maanden hielden de onderzoekers het aantal aanvallen bij. In de eerste maand namen de proefpersonen nog geen vitamines of placebo.
In de riboflavingroep verminderde ook het totale aantal dagen dat migraine-patienten op bed lagen met hoofdpijn. In de figuur hieronder zie je het verschil tussen het aantal hoofpijndagen in de eerste maand en het aantal dagen in de latere drie maanden.
Ongeveer de helft van de proefpersonen reageerde op de B2-suppletie. De gegevens van hierboven hebben echter betrekking op alle proefpersonen in de experimentele groep.
Op de ernst van de hoofdpijnaanvallen en de duur van een individuele aanval had riboflavin geen effect.
Ook de Belgische onderzoekers leggen een link met het functioneren van de mitochondria en migraine. Vitamine B2, denken ze, verbetert bij migrainepatienten kennelijk het functioneren van de mitochondria.
Riboflavin is een precursor van de co-enzymen FMN en FAD. Die helpen bij de transport van elektronen in de mitochondria.
Er zijn aanwijzingen dat een geringer dosis van 25 milligram vitamine B2 per dag ook helpt tegen migraine. [Headache. 2004 Oct;44(9):885-90.]
 

Krachtsport vertraagt veroudering DNA spiercellen

(Med Sci Sports Exerc. 2007 Dec 4 [Epub ahead of print].) Powerlifters die met zo'n acht jaar training achter de riem hebben 'verser' spiercellen dan mensen die niet aan krachtsport doen. Dat schrijven onderzoekers van de Zweedse Orebro University in Medicine and Science in Sports and Exercise. De telomeren van het DNA in de spiercellen van powerlifters zijn langer dan de telomeren in de spiercellen van niet-sporters.
De telomeren zijn te vergelijken met een kunststof hulsje aan het uiteinde van een schoenveter. Als het hulsje van de veter is verwijderd, gaat de veter rafelen. Telomeren hebben net zo'n functie in het erfelijk materiaal. In jonge cellen die nog lang kunnen meegaan zitten lange telomeren aan de uiteinden van de strengen erfelijk materiaal, en die telomeren worden korter naarmate de cel veroudert. Zijn de telomeren verdwenen, dan hebben het DNA en de cel hun langste tijd gehad.
De Zweden keken naar de telomeren van krachtsporters omdat Zuid-Afrikaanse sportwetenschappers al eens naar de telomeren van duurlopers hadden gekeken. De Zuid-Afrikanen vergeleken de lengte van de telomeren van gezonde atleten met die van atleten die leden aan chronische vermoeidheid. Ze ontdekten dat de vermoeide duursporters korter telomeren hadden dan de gezonde duuratleten. [Chronisch vermoeide duursporters hebben hun spiercellen verbruikt]
De Zweden vroegen zich af of ze ook zo'n effect konden vinden bij krachtsporters, maar het effect van krachtsport op de lengte van telomeren was precies tegenovergesteld als je zou verwachten, vonden ze. Wel hadden de powerlifters die het allersterkst waren ietwat korter telomeren dan de andere powerlifters. Snoeihard trainen verkort kennelijk ook in de krachtsport de telomeerlengte, aldus de Zweden.
   
CorpusVitae Massage therapie, Voedingsadvies, Orthomoleculaire zelfzorg tel. 0628247502 - roger@corpusvitae.nl